Στο διάολο....

Στο διάολο τα μάτια σου.Στο διάολο το δήθεν ενδιαφέρον σου.Στο διάολο οι ψευτικες ματιές σου.Στο διάολο το ψευτικο χαμόγελο τις δήθεν επιτυχίας σου.Στο διάολο η όλη σου ψευτιά.Να ξεγελάσεις άλλους που θα σε πιστέψουν.Στο διάολο όλα.

Λοιπον?

Εσύ με τι θα βγείς απόψε?Με την πλήξη ή την μοναξιά σου?Με το τσιγάρο σου ή με το ποτό σου?Με ανθρώπους ή τέρατα?Με δαίμονες ή με αγγέλους?Με την ψευτιά ή την αλήθεια σου?

Ναυαγός...

Και έτσι απλά θυμάμαι..οτι άνοιξα το χέρι και σε άφησα να φύγεις...Γιατί δεν ήρθες?γιατί δε μου είπες οτι με αγαπάς?γιατί δε προσπάθισες να σώσεις αυτό που χτίζαμε 2 χρόνια?έπρεπε ο εγωισμός μας να σταθεί σαν τοίχος ανάμεσα μας τοτε?γιατι?γιατι?γιατι??ένας λόφος απο αναπάντητα γιατί που πνίγουν την καρδιά και το μυαλό μου..και τώρα δε σε ξέρω..δεν ξέρω αν σε γνώρισα και ποτέ..Στέκομαι βουβή και σε κοιτάζω..Να αλλάζεις,να μεγαλώνεις,να πληγώνεις και να πληγώνεσαι..Είμαι περίφανη για σένα..Που βρήκες άτομα να σε αγαπάνε..Που δεν με έχεις ανάγκη πλεον...Που τα καταφέρνεις σε όλα...Ξέρω οτι με τον τρόπο σου,προσπαθείς να με βοηθήσεις να σκοτώσω όλα τα όνειρα που είχα για εμάς..Και σε ευχαριστώ για αυτό..Ίσως όμως να μην έχω ανάγκη αυτή σου την βοήθεια όμως..Έχω ανάγκη να κοιμηθώ στο στήθος σου..Να ακουώ τον χτύπο της καρδιάς σου..Να σηκωνόμαστε και να πηγαίνουμε μαζί σχολείο...Να μιλάμε..Να σε προσέχω όπως τοτε..Να ξυπνάω το πρωί απο το δικο σου φιλί στη πλάτη και να μυρίζω τα αρώματα μας που έχουν μπλεχτεί και να μυρίζει όλο το δωμάτιο..Να μη θυμάμαι αν το φουτερ μου είναι στο δικό μου ή στ δικό σου σπίτι..Να ακούμε ελληνικά τραγούδια που αρέσουν σε μένα και να τρέχουμε σ festival techno και minimal στη θεσσαλονίκη γιατί αρέσουν σε σένα..Γιατί μπορεί να μή ταιριάζαμε καθόλου σε κάποια πράγματα,αλλα να είμαστε μαζί γιατί ήξερα οτι μαζί μου ήσουν αληθινός..Ο δικός μου καθρέφτης..Και όμως...Όλα αυτά δε τα ξέρεις..Τώρα πια..Σηκώνομαι μόνη το πρωί..Χώρις κάποιον να με στριμώχνει στο μονό μου κρεβάτι..Και χωρίς μήνυμα στο κινητό...Πίνω καφέ και καπνίζω..Φυσάω το καπνό και αναρωτιέμαι αν εσυ ξύπνισες..Αν θα πας σχολείο..Βάφομαι και ντύνομαι..Χωρίς ποτέ να ξεχνάω να φοράω τη χαμογελαστή μου μάσκα..Δε θέλω να έρθω..Δε θέλω να σε δώ..Δε θέλω να δω οτι περνάς καλα και χωρίς εμένα..Οτι δε σταματάει ποτε πια το βλέμμα σου πάνω μου...Οτι τώρα,περιμένεις κάποια άλλη για να φύγετε μαζί απο το σχολείο..Δε θέλω..Δε θέλω...Και όχι..Δε θέλω να σε ξεχάσω..Δε θέλω αλλον με το ίδιο χαρακτήρα..Δε θέλω άλλον με τα ίδια μαλλιά...Ουτε με τα ίδια χείλια..Ουτε με το ίδιο πρόσωπο...Τα μάτια δε τα βρίσκω,όσο και να θέλω..Θέλω εσένα...Θέλω τα δικά σου δάχτυλα να μπλέκονται με τα δικά μου..Θέλω τη δική σου αναπνοη να νιώθω πάνω μου το βράδυ..Θελω εσένα να μου στρίβεις τσιγάρο και να με κοροιδευεις που καπνίζω Davidoff..Eσένα και μόνο εσένα...Και τη κάνω για αυτό?τίποτα..Γιατί και να κάνω δε θα με δεχτείς πίσω..Και εγώ μένω μόνη..Άδεια..Κολλημένη σε μια φωτογραφία..Προσπαθώ να θυμηθώ τα αρωμά σου...Τα χέρια σου...Έγραφες με το δεξί ή με το αριστερό?Πως έπινες τον καφέ?Πως λέγαν τον αγαπημένο σου dj?Χορταριάζουν οι αναμνήσεις μου..Χάνω τα βήματα..Τον ίδιο τον εαυτό μου..Άκου τη φωνή μου που τρέμει απο μοναξιά...Και όμως δε την ακούς...Δε σε νοιάζει να την ακούσεις..Δεν ενδιαφέρεσαι για μένα και μου το δειξες στο μεγιστο βαθμό...Ξενυχτάω τα βράδια με τη σκέψη μου να μη ξεκολλάει απο σένα...Φίλοι μπαινοβγαίνουν στο σπίτι προσπαθόντας να με συνεφέρουν..Βλέπω τα τσιγάρα ένα ένα να τελειώνουν και εμένα κάθε βράδυ σχεδόν να παραπαταώ απο τη βότκα..Ναι μη γελάσεις...Ακόμα έτσι προσπαθώ να λύσω τα προβλήματα μου...Καταστρέφοντας εμένα..Και ναι για αυτό δε έρχομαι σχολείο..Γιατι κάθε βράδυ είμαι μεθυσμένη..Γιατί δεν αντέχω να μαι μακρυά σου...Γιατί αν και άλλαξα συνηθειες...Η σκέψη μου είναι στοιχειομένη απο τη δικιά σου μορφή...Τωρα κρατάω εγώ συνέχεια ένα τσιγάρο και έναν αναπτήρα..Πορτοκαλί..Σαν τα τσιγάρα σου..Όχι δεν είμαι η ίδια που γνώρισες..Και όχι..δε θα είμαι καλύτερα την επόμενη βδομάδα...Είμαι έτσι ενα χρόνο και...Τώρα θα συνέλθω?Μπορώ να πέσω για ύπνο και να ξυπνίσω όταν θα είσαι εσύ ξανα δίπλα μου?Όταν δε θα με ρώταει κανείς γιατί δε πήγα σχολείο..?Όταν η μαμά δε θα γκρινιάζει να σταματήσω να πίνω τόσο?Οταν εσυ μόνο θα με αγκαλιάζεις και θα με προσέχεις..?Μπορείς να μείνεις ακίνητος σε ένα κόσμο που δε σταματάει ποτέ?Βρήκα μαζί σου τον παράδεισο και με πέταξες στη κόλαση..Σε μια ψεύτικη γαμωκοινωνια..Ακόμα σε περιμένω να γυρίσεις...Μακάρι να γυρίσεις..Ευχαριστώ που ήσουν δίπλα μου..Ήσουν και είσαι μοναδικός για μενα...

Η ταράτσα..

Πόσο καιρό είχα να ανέβω σε αυτήν την ταράτσα..?Απο 5 χρονών...Με ανέβαζε μικρή ο μπαμπάς και εγώ γατζωμένη και φοβισμένη κοίταγα δειλά απο κάτω...Που να ήξερα ότι μετά απο 12 χρόνια θα έπαιρνα ξανά τα κλειδιά στα χέρια μου και έχοντας ξεπεράσει τη υψοφοβία μου θα γινόταν το αγαπημένο μου στέκι?

Μπορεί να ακούγετε γελοίο εμένα όμως η εικόνα του με συναρπάζει...Τόσα σπίτια,μικρά σαν χάρτινα σπιρτόκουτα όταν τα κοιτάς απο ψηλά...Η ταράτσα μου προσφέρει την αίσθηση της ελευθερίας που τόσο πολυ αγαπάω...Κρέμομαι στα κάγκελα και κοιτώ τριγύρω...Η ακρόπολη,ο λυκαβηττος...Ένα τοπίο που με κάνει να αγαπάω ετούτη την τσιμεντένια πόλη...Βλέπω πουλιά να πετάνε και τα ζηλεύω τοσο πολύ.Μακάρι να μπορούσα να πετάξω σαν αυτά..Ένας καθηγητής μου,ομολογώ του έχω μεγάλη αδυναμία,μου είπε οτι μοιάζω με πεσμένο άγγελο,και οτι πρέπει να βρώ κουράγιο να ανοίξω τα φτερά μου..Μπορεί να μην είμαι άγγελος,ούτε καν να μοιάζω,αλλά μόλις βρήκα το κουράγιο να ανοίξω τα φτερά μου...

Τώρα ανεβαίνω κάθε μέρα στην ταράτσα,είτε μόνη,είτε με φίλους,και χαζεύω όλη την Αθήνα..Με ένα τσιγάρο στο χέρι και μια ψυχή που πλεον πετάει ελεύθερη...
Ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,σε ανθρώπους που έμειναν δίπλα μου,όταν έπιασα πάτο.

Αντίο

Βιαστήκαμε να μεγαλώσουμε..Αρπάξαμε το πλέγμα της ζωής..Νομίζαμε πως ήταν τριαντάφυλλο και γεμίσαμε τα νιάτα μας πληγές..Άν υπάρχω θα σε θυμάμαι..Γιατί αποφάσισα να ζήσω το παρόν μου,και να σταματήσω να ζώ στις αναμνήσεις..Σε λίγους μήνες τελειώνω το σχολείο..Οπότε...Αντίο μπουρδελοσχολείο(Τις ωραίες στιγμές,θα τις θυμάμαι για πάντα),Αντίο μαλάκα καθηγητή,Αντίο γλειώδες συμμαθητή,Αντίο καριόλα που με κοιτάς με μισό μάτι,Αντίο ναυαγέ.Γειά σου καινούργια μου ζωή.

Cause I am looking at you through the glass

I'm looking at you through the glass...
Don't know how much time has passed
Oh, god it feels like forever
But no one ever tells you that forever
Feels like home sitting all alone inside your head

How do you feel? That is the question
But I forget.. you don't expect an easy answer
When something like a soul becomes
Initialized and folded up like paper dolls and little notes
You can't expect a bit of hope
So while you're outside looking in
Describing what you see
Remember what you're staring at is me

Cause I'm looking at you through the glass...
Don't know how much time has passed
All I know is that it feels like forever
When no one ever tells you that forever
Feels like home, sitting all alone inside your head

How much is real? So much to question
An epidemic of the mannequins
Contaminating everything
When thought came from the heart
It never did right from the start
Just listen to the noises
(Null and void instead of voices)
Before you tell yourself
It's just a different scene
Remember it's just different from what you've seen

I'm looking at you through the glass...
Don't know how much time has passed
And all I know is that it feels like forever
When no one ever tells you that forever
Feels like home, sitting all alone inside your head

And it's the starrrssss
The sttarrrsss
That shine for you
And it's the starrrssss
The sttarrrsss
That lie to you.. yeah-ah

I'm looking at you through the glass...
Don't know how much time has passed
Oh, god it feels like forever
But no one ever tells you that forever
Feels like home, sitting all alone inside your head

'Cause I'm looking at you through the glass...
Don't know how much time has passed
All I know is that it feels like forever
But no one ever tells you that forever
Feels like home, sitting all alone inside your heaaaaddd

And it's the starrrssss
The sttarrrsss
That shine for you.. yeah-ah
And it's the starrrssss
The sttarrrsss
That lie to you.. yeah-ah

Ohhhoh when the starrs
Ohhh oh when the starrrrs that liieee