Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Η ταράτσα..

Πόσο καιρό είχα να ανέβω σε αυτήν την ταράτσα..?Απο 5 χρονών...Με ανέβαζε μικρή ο μπαμπάς και εγώ γατζωμένη και φοβισμένη κοίταγα δειλά απο κάτω...Που να ήξερα ότι μετά απο 12 χρόνια θα έπαιρνα ξανά τα κλειδιά στα χέρια μου και έχοντας ξεπεράσει τη υψοφοβία μου θα γινόταν το αγαπημένο μου στέκι?


Μπορεί να ακούγετε γελοίο εμένα όμως η εικόνα του με συναρπάζει...Τόσα σπίτια,μικρά σαν χάρτινα σπιρτόκουτα όταν τα κοιτάς απο ψηλά...Η ταράτσα μου προσφέρει την αίσθηση της ελευθερίας που τόσο πολυ αγαπάω...Κρέμομαι στα κάγκελα και κοιτώ τριγύρω...Η ακρόπολη,ο λυκαβηττος...Ένα τοπίο που με κάνει να αγαπάω ετούτη την τσιμεντένια πόλη...Βλέπω πουλιά να πετάνε και τα ζηλεύω τοσο πολύ.Μακάρι να μπορούσα να πετάξω σαν αυτά..Ένας καθηγητής μου,ομολογώ του έχω μεγάλη αδυναμία,μου είπε οτι μοιάζω με πεσμένο άγγελο,και οτι πρέπει να βρώ κουράγιο να ανοίξω τα φτερά μου..Μπορεί να μην είμαι άγγελος,ούτε καν να μοιάζω,αλλά μόλις βρήκα το κουράγιο να ανοίξω τα φτερά μου...
Τώρα ανεβαίνω κάθε μέρα στην ταράτσα,είτε μόνη,είτε με φίλους,και χαζεύω όλη την Αθήνα..Με ένα τσιγάρο στο χέρι και μια ψυχή που πλεον πετάει ελεύθερη...
Ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,σε ανθρώπους που έμειναν δίπλα μου,όταν έπιασα πάτο
.





10 σχόλια:

  1. Οι φωτογραφίες είναι χάλια,αλλα είναι απο κινητό lg..Θα ανέβουν καλύτερες στη πορεία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μηπως ανακαλυψες το μερος για ατελειωτα παρτυ? :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λες?Δε το σκέφτηκα αυτό!Ασε μη πέσει κανενας μεθυσμένος απο κάτω και έχουμε άλλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπαααα δεν θα πεσει! Να ξερεις τα καλυτερα παρτυ γινονται σε ταρατσα! Κι επειδη εισαι σε πολυκατοικια αρκετα ψηλα, εγγυημενα θα τα σπαει! :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλά κάτσε μη πέσω εγώ απο κάτω.Θα μαζέψω πολύ ψευτιά στο παρτυ,οπότε-ισως δεν το αντέξω...Στην προσφέρω ομως.Αν θες να κάνεις εσύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. καλησπέρα Τατιάνα... απόψε γνωρίστηκα με το ιστολόγιό σου... και ήθελα να σου πω ένα εύγε που λες ευχαριστώ σε εκείνους που στάθηκαν δίπλα σου... δείχνει ποιότητα και ευγένεια ψυχής... θα σε διαβάζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σε χαιρετώ και εγώ Τατιάνα.
    Διάβασα τις αναρτήσεις σου και ειλικρινά χαίρομαι που αποφάσισες να ανοίξεις τα φτερά σου.
    Όχι, δεν είσαι πεσμένος άγγελος.
    Είσαι πουλί που κάνει τα πρώτα πετάγματα του.

    Τατιάνα, την επόμενη φορά που θα ανέβεις στην ταράτσα, εκεί, με την ανάμνηση της αγκαλιάς του πατέρα σου, να κοιτάξεις μακρυά. Θα δεις ο ορίζοντας δεν έχει τέλος, έτσι είναι και οι σκέψεις μας, οι ελπίδες μας. Έτσι πρέπει να είναι και η ζωή σου.
    Να κοιτάζεις πάντα μακρυά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ nimertis:Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια.

    @ εκπεσων αγγελος:Σήμερα το πρωί ανέβηκα στην ταράτσα με τον πατέρα μου..Και θυμόταν και αυτός πως με κρατούσε μικρή!Μου αρέσουν πολύ αυτά που γράφεις,και πλέον οι ορίζοντες μου δεν έχουν όρια..Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. μου φαίνεται απίστευτο... αλλά... μέσα από την ταράτσα... δε μπορείς να φανταστείς τι μπορείς αν δεις, πόσο μπορείς να ηρεμήσεις... εγγυημένος παράδεισος...

    κ οι φωτογραφίες είναι υπέροχες...

    καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Είναι.Βλέπεις οτι οι ορίζοντες δεν έχουν όρια,μόνο αν τους αναγκάσουμε εμείς να έχουν.Ανοίγεις τα χέρια,ενώ ένα κρύο αεράκι σε γδύνει και παίρνει μακρυά όλες τις κακές σκέψεις..και πετάς!!.Δικοί σου οι ουρανοί,κανένας δρόμος.Ο καθένας χαράζει τον δικό του.Ευχαριστώ που το διάβασες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή