9 Μέρες μέχρι το μεγάλο αντίο.Δεν μπορώ να το καταπιώ.3 χρόνια δε το κατάπια.Τώρα θα το καταπιώ.Ευτυχως για μένα,πάλι διάλεξα τον πιο δειλό τρόπο για να σου πω αυτη τη λέξη.Ένα γράμμα...Ένα γράμμα που θα φέρει και το οριστικό τέλος.Εξωτερικά.Μισώ το τον ευατό μου που περιμένω απάντηση.Μισώ τον ευατό μου που περιμένω να λυγίσεις.ΤΟΝ ΜΙΣΩ.Δε βγήκα.Κάθησα να σκεφτώ.Πράγματα..Λόγια...Στιγμές...Είτε που ζήσαμε είτε που έπλασα με την φαντασία μου...Πολλά λογια...Πολλά λογια..χωρίς αξία.Χωρίς μια πράξη....ΌΧΙ.Απόψε δεν πρέπει να ξύσω τις πληγές...Δεν πρέπει να ματώσω και το φετινό καλοκαίρι...Δεν πρέπει να με βάψω κόκκινη.Εσένα πρεπει να βάψω...Κόκκινο με αίμα την καρδιά και την ψυχή σου,για να δείς ποσο πονούσα...Με κόκκινα ροδοπέταλα τα χέρια σου και το σώμα σου,για να μην ξανανιώσω ποτε το άγγιγμα σου,να μην μυρίσω ποτε ξανά το άρωμα του κορμιου σου..Κόκκινα με κεράσια τα χείλη σου,για να μην ξανανιώσω ποτε το άγγιγμα των χειλιών σου,να μην νιώσω ποτέ τη γλώσσα σου να μπλέκεται με την δική μου..Με κόκκινη μπογιά τα μάτια σου,να μην ξαναδώ ποτε τον εγωισμό να καθρεφτίζεται μέσα τους,να μην δω ποτέ το παιδικό σου βλέμμα.Κόκκινα τα φτερά που σου δωσα,γιατί εγώ σε προοριζα για άγγελο,αλλα έγινες ένα πλάσμα του διαβόλου.Το έλεγε και το ψευδονυμό σου άλλωστε....Κόκκινους όλους τους δρόμους,τα στενά,τα μαγαζία,τα σπίτια που είδαμε μαζι,και όταν περνάω να μην θυμάμαι τίποτα απο σένα.Κόκκινη εμένα,για να σταματήσω να γδέρνω το δέρμα μου,να σταματήσω να φοράω τα ρούχα σου,να σταματήσω να μαι αυτο που ήμουν.
Να σταματήσεις να είσαι αυτό που ήσουν... αν τολμάς κάντο, αν μπορείς κάντο, μα πάντα θα υπάρχουν στιγμές που εκείνος ο εαυτός θα γυρίζει, θα πληγώνει χωρίς να το καταλαβαίνεις, θα θυμάται χωρίς να ξέρεις το γιατί...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο κόκκινο έγινε το δικό σου χρώμα, όχι γτ βάφτηκες με αυτό, αλλά γτ μέσα σε αυτό επέλεξες να ζήσεις...
τα χέρια, τα χείλη, τα μάτια... κ ένα ψευδώνυμο να σου θυμίζουν; σε 9 μέρες θα έχεις επιλέξει... αλήθεια για ποιον;
καλησπέρα
Άμα το ήθελα θα είχα αλλάξει..Καληνύχτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήτα μάτια, το βλέμμα, το πρόσωπο δείχνουν πολλά σε αυτούς που ξέρουν να τα ερμηνεύουν, μα υπάρχουν στιγμές που πέφτουν έξω, υπάρχουν στιγμές που λένε αλήθεια, μα κάποιος πάντα προσπαθεί να την κρύψει... άραγε γτ;
ΑπάντησηΔιαγραφήάμα το ήθελες θα άλλαζες, όμως... γτ να το θες; σκέψου ότι είσαι αυτή που είσαι κ αυτό δεν αλλάζει... ότι κοιτάς μέσα σου είσαι εσύ, ότι πιο φωτεινό, ότι πιο σκοτεινό, ότι κοιτάς στα μάτια άλλων είναι εκείνοι, που σου χαρίζουν στιγμές... κάπως έτσι δε γίνεται πάντα στη ζωή; άρα γτ να θες να αλλάξεις;
καλημέρα
Η πρώτη σου πρόταση δεν κολάει με το κείμενο.Και εγς πιστεύω οτι ξέρω να ερμηνεύω κάποια πράγματα.Η δεύτερη πρόταση είναι αντίθετη με αυτό που λες στο αποπάνω σχόλιο σου οπότε δεν την σχολιάζω.
ΑπάντησηΔιαγραφή