Με ένα μ ή με δυο μ (ψέμμα),εμένα με πνίγει.Με θλίβει.Με σκοτώνει.Και να...Μετά απο χρόνια έρχομαι πάλι αντιμέτωπη με αυτο το τέρας που στα ελληνικά λεξικά χαρακτηρίζεται με την λέξη ψέμα.Με κατηγορούμενο εμένα και δικαστές κάποιους απο τους καλύτερους μου φίλους.Όλα τα στοιχεία εναντίον μου.2-3 αποδείξεις,που αν το παλέψεις,τις αγνοείς και τελείως.Και τώρα τι?Και τώρα...?Εγω να πνίγομαι μέσα σε κάτι.Εκεί που είπα το ουφ! για τις πανελλήνιες εμφανίζεται μπροστά μου αυτος ο διάολος που απο τότε που θυμάμαι τον ευατό μου ήταν εχθρός μου.Το χειρότερο πράγμα.Αυτο που πάντα με κομμάτιαζε.Αυτό που ποτέ δεν μπορούσα να ξεχάσω.Γινόταν στο δέρμα και στην ψυχη μου ουλή.Μια ουλή που μόνη μου δεν ήθελα να σβήσω.Μια ουλή που πάντα όταν την έβλεπα θυμώμουν.Μια ουλή που σχεδόν ποτε,δε συγχωρούσα σε κανέναν,όταν μου την χάραζε.Και τώρα τι?Και τώρα...?Γυρνάς την πλάτη σε αυτους που δεν σε πιστεύουν,και λες δε γαμιέστε,φίλη σας τόσα χρόνια και δε με πιστευετε?Ή παλεύεις με κάθε τρόπο να σε πιστεψουν?Κουραστικά και επίπονα μου φαίνονται και τα δυο.Χάλασαν τα σχέδια των διακοπών,ματιές που πλέον αποφεύγουν να συναντιούνται,σπασμένες καρδιές,λόγια...λόγια...λόγια.Και ξανά εσύ.Σε λίγες μέρες θα σου έλεγα και το μεγάλο αντίο.Αυτο που χρόνια ετοίμαζα μέσα μου,και ποτέ δε πρόφεραν τα χείλη μου.Μήπως μου κανες τόσο μεγάλο κακό?Με έκανες και μυθομανή?Ε..όχι!Θα τρελαθώ.Νιώθω πληγές μέσα μου να ξανανοίγουν.Σε μια εποχή που όχι μόνο,δεν είμαι σε θέση να παλέψω να τις κλείσω,αλλα χρειαζόμουν ξεκούραση και να μαζέψω δυνάμεις για μεταμόρφωση.Και τώρα τι?Μια σειρα απο προβλήματα που αν και μου ακούγονται γελία,δε μπορώ να λύσω.Μήπως η λυση είναι τόσο προφανής και δεν την βλέπω?Μηπως έμαθα στα δύσκολα και τα εύκολα μου φαίνονται παράξενα?Μηπως είναι όλα αυτα όντως δύσκολα?Και το άλλο?Διακοπές.Τα ταξίδια που ένα χρόνο περίμενα ένα ένα διαλύονται.Γιατί η δουλειά?20 συνεντεύξεις και άλλα 300 τηλέφωνα.Συγνώμη.Κλείνω τον Ιουλιο τα 18,αυτό δεν σημαίνει οτι δε μπορώ να κρατήσω ένα γαμημένο δίσκο.Τελικά όντως τα προβλήματα δε τελειώνουν ποτε?Ή μηπως τα προβλήματα που φτιάχνουμε εμείς στον ευατό μας δε τελειώνουν ποτε?...
Γέμισε η ζωή μου με καπνούς και με σκοτάδια..(Έτσι,γιατί είμαι και σκυλού!)
Πολύ όμορφο κείμενο και με γέμισε θλίψη... Αλλά θέλω να πιστεύω ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει η αλήθεια και όλοι μας λίγο ή πολύ θα την δούμε. Και αν λες ότι κατηγορείσαι άδικα, τότε μάλλον είναι τυφλοί οι άλλοι ή δεν αξίζουν να δούν τη σκληρή αλήθεια. Εγώ θα προτιμήσω για συνεπιβάτες στο ταξίδι μου αυτούς που αντέχουν την αλήθεια είτε είναι απλή είτε σκληρή
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου και τα φιλιά μου!
Προβλήματα υπάρχουν πάντα, απλώς μεγαλώνοντας αρχίζεις να τα διαχειρίζεσαι κάπως πιο ήρεμα.... αλλά και πάλι τίποτα δεν είναι σίγουρο... δυστυχώς
ΑπάντησηΔιαγραφή@Sarper
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιλικρινά δεν ξέρω αν δεν αντέχουν την αλήθεια ή αν αυτός ο δαίμονας που διαλυεί την εμπιστοσύνη τους έχεις τυφλώσει.Απλά απογοητεύομαι.Ο καιρός θα δείξει πάντα πιο είναι το σωστό και πιο όχι..Φιλιά πολλά!
@ Μικρές ανάσες
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δικιο σε αυτό που λες,απλά δνε ξέρω αν τα προβλήματα είναι τόσα πολλά ή αν εμεις στο μυαλό μας δημιουργούμε τοσα!Φιλιά γλυκιά μου!