Xτες το βράδυ πάλι έκανες βόλτες στα όνειρα μου.. Με δυο κουβέντες σου μου ψυθίρισες λόγια που με πονάνε... <ΕΓΏ MIKΡΗ ΜΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΓΩΣΩ;;>
Όχι, δεν με πλήγωσες... Με σκότωσες αργά και μεθοδικά.. Δεν φταις εσύ. Όχι.. Εγώ φταίω. Εγώ σου έδωσα το μαχαίρι.. Εγώ σου έδειξα που πονάω.. Εσύ απλά εκεί χτύπησες... Κι εγώ... Συνεχίζω να ανασαίνω κλέβοντας ματιές που δεν μου ανήκουν... Κοιτωντας χαμόγελα που δεν μου χαρίστηκαν...Κι ας με άδειασες...
Αν με χρειαστείς, ξέρεις που θα με βρεις.. Άφησα την ψυχή μου, ένα ξημέρωμα, στην αγκαλιά σου... Ξέχασα τη σκέψη μου σε δυο λόγια σου..
Εκεί θα είμαι πάντα ψυχή μου... Εκεί που με άφησες.
Η αλήθεια είναι ότι η ψυχή σου κ η σκέψη σου εκει θα μείνουν απλά σιγά-σιγά θα φεύγουν κομματάκια για να ακουμπησουν κάπου αλλού...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου εύχομαι να γίνει σύντομα!
Καληνύχτα!
Η αλήθεια είναι οτι έχω πάψει να ελπίζω σε αυτό.Και δε με πειράζει κιολας να μη γυρίσουν ποτέ σε μένα.Έμαθα να αγαπάω ενώ κάποιοι άνθρωποι δε ξέρουν ή δε μπορούν να το κάνουν.Εγώ αυτό όμως το θεωρώ προτερημά μου.Ένα όμορφο βράδυ και σε σενα αγαπημένη μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήγραφεις πολυ ωραια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολυ!
ΑπάντησηΔιαγραφή